SeaOrbiter, van science-fiction naar science-fact

In Bootnieuws by Tessa HeerschopReageer

De geestelijk vader van de SeaOrbiter is Jaques Rougerie, een architect die al jaren gefascineerd is door de zee en de rol die de zee speelt voor al het leven op aarde. Rougerie heeft in het verleden al vele bouwwerken ontworpen en gebouwd die iets met de zee te maken hebben, zoals het Sea Pavillion in Kobe, Japan, het Underwater Archeological Museum in Alexandrie, Egypte en het Kochi Oceanarium in India. Daarnaast is de architect van twee Franse zeecentra, Oceanopolis en Nausicaa. Ook heeft hij twee onderwaterverblijven ontworpen, Galathee en Hippocampe die gebruikt worden voor biologisch onderzoek en is hij de ontwerper van innovatieve vaartuigen met een transparant onderwatergedeelte, de Aquascope en Aquaspace.

Zijn meest recente project is de SeaOrbiter, een vaartuig dat erop gericht is om een multifunctionele rol te vervullen in het onderzoek doen naar en kennis verspreiden over het leven in de zee. Het idee is dat de SeaOrbiter het mogelijk maakt de opgedane kennis over de zee in de vorm van multimediale content rechtstreeks te kunnen uitzenden vanaf het vaartuig zelf. Hiervoor worden de modernste satelliet communicatietechnieken toegepast, waarbij met name het Internet een hoofdrol zal spelen. De SeaOrbiter zal een sleutelrol gaan vervullen in de oceanische wetenschap door scholen, instituten, media en geïnteresseerden met elkaar te verbinden en rechtstreeks van kennis te voorzien. Op de lange termijn moet de SeaOrbiter er zo voor zorgen dat er een groter begrip ontstaat over de banden tussen de oceaan en de atmosfeer, de biologische balans in de zee, de afname van oceanische biodiversiteit en het effect van de klimaatverandering op het aquatische milieu.

De SeaOrbiter zal met een hoogte van 58 meter en een gewicht van zo’n 550 ton plaats kunnen bieden aan 18 tot 22 mensen die tot langer dan 6 maanden aan een stuk op het drijvende bouwwerk kunnen verblijven en zodoende over langere perioden de oceanen 24 uur per dag kunnen bestuderen. Binnenin het vaartuig vind je 12 verdiepingen, waarvan de helft zich onder de waterlijn bevinden.

Een van de onderwaterverdiepingen zal gewijd worden aan een leefomgeving die op 12 meter onder de waterspiegel in direct contact met de zee staat. Dit maakt het mogelijk om snel een eenvoudig onderwaterexpedities naar grote diepte uit te voeren. Door de diepte en directe verbinding met de zee staat deze ruimte onder een permanente overdruk. NASA en ESA hebben specifieke programma’s ontworpen voor dit gedeelte van de SeaOrbiter die zij daar willen uitvoeren omdat door de overdruk de leefsituaties enorm op die in de ruimte lijken.

De constructie van de SeaOrbiter zal online te volgen zijn en begint volgens de planning over iets meer dan een half jaar. De eerste missies zijn ook al gepland: Het eerste jaar na de constructie zal de SeaOrbiter in de Middellandse zee onderzoek doen naar nieuwe levensvormen en zal hij op zoek gaan naar overblijfselen van gezonken steden. Het jaar daarna zal het gevaarte zijn weg vinden naar de Atlantische Oceaan waar hij 10.000 onbekende onderwaterbergen in kaart zal gaan brengen en op grote diepten zal gaan zoeken naar onbekend zeeleven.

Rougerie en zijn team hopen met hun avontuur de mensheid te kunnen onderwijzen over de cruciale rol die de oceanen spelen en ze zodoende te motiveren en inspireren om op een duurzamere en bewustere manier met de oceanen, en dus de aarde, om te gaan. Verdere, zeer uitgebreide informatie vind je op de website van de SeaOrbiter.

Tessa HeerschopSeaOrbiter, van science-fiction naar science-fact

Reageer